donderdag 23 september 2010

Vandaag Argentinië, morgen Europa?

Het hoofd van de Argentijnse centrale bank, mevrouw Mercedes Marco del Pont, mag de komende jaren op die post blijven. Sinds begin dit jaar maakte ze de zittingstermijn van de oude president van de centrale bank van het Latijns Amerikaanse land, Martin Redrado.

Leuk, een zittende centrale bank president in een land ver weg waar we, op Maxima na, niets gemeenschappelijks mee hebben die door mag gaan. Hoe is dat relevant voor Nederland? Zeer relevant. Hieronder leg ik uit waarom.

Redrado is weggepest uit zijn baan omdat hij niet naar het pijpen van de overheid wilde dansen. De overheid wilde de kluizen van de centrale bank leeghalen en zo eigen financiële problemen oplossen en aan allerlei voor politici leuke dingen uitgeven. 

Net als veel andere centrale banken in de wereld is ook de Argentijnse instelling onafhankelijk van politici. Sinds de jaren zeventig weten we dat onafhankelijke centrale banken bijna garant staan voor stabiele en lage inflatie. Die onafhankelijke positie ligt echter overal ter wereld onder zware vuur. Toen ik eind vorig jaar Paul Volcker, voormalig voorzitter van de Fed, de Amerikaanse centrale bank, sprak, zei hij dat de centrale bank onder ernstigste vuur ligt sinds de jaren vijftig!

In Argentinië komt de politieke druk duidelijk tot uiting. Het nieuwe hoofd heeft haar baan aan niets anders te danken dan aan haar bereidheid de sleutels van de kluizen aan politici te overhandigen.

Volgens Sylvester Eijffinger, hoogleraar financiële economie aan de Universiteit van Tilburg en een wereldautoriteit op dat gebied, heeft ook Ben Bernanke, huidige baas van de Fed, zijn positie te danken aan zijn inschikkelijke opstelling tegenover de regering-Obama.

En ook in Europa rommelt het achter de schermen behoorlijk wat de onafhankelijke positie van de Europese Centrale Bank betreft, zoals ik uitvoerig beschrijf in het boek ‘Het inflatiespook’.

Dat is zeer ernstig, omdat zoals al gezegd we met een onafhankelijke centrale bank rustig kunnen slapen, in de wetenschap dat de inflatie niet zal stijgen. Met politici die aan de renteknoppen komen, is onze nachtrust weg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten