donderdag 7 april 2011

Azie en Europa geven het goede voorbeeld

Voor realiteitszin onder centrale bankiers moet je tegenwoordig in Azië en ook de eurozone zijn. De laatste plek waar je moet zoeken is in de Verenigde Staten.

Geld printen alsof er geen morgen is en de economie daarmee overvloeden werkt, dat de grondstoffenprijzen behoorlijk gestegen zijn in de laatste negen maanden heeft niets met het Fed-beleid te maken en de inflatie is laag, want de kerninflatie (dat is de inflatie zonder energie- en voedselprijzen) is laag. O ja, nog zo’n mooie: de stijging van de grondstoffenprijzen is slechts tijdelijk van aard. Dat is wat de Fed ons wil doen geloven.

Mondjesmaat
 
Waarom perst de Amerikaanse economie dan slechts 2,6 procent economische groei uit? Dat is om te beginnen schamel vergeleken met het normale groeitempo na een recessie (veel normaler is 5 procent egroei of meer), en zeker schamel als we bedenken dat de economie op ongekende schaal gestimuleerd was, is en blijft door de Fed en de federale overheid. 
 
Waarom trekt de werkgelegenheid dan slechts mondjesmaat aan? Waarom is de stijging van de grondstoffenprijzen begonnen enkele minuten na de aankondiging van de Fed honderden miljarden dollars erbij te drukken? Dat is geen toeval.

Het is tenenkrommend, luisteren naar Bernanke. Terwijl de feiten voor zich spreken en de ene na de andere internationale instelling en centrale bank aangeeft de stijging van de grondstoffenprijzen en voedselprijzen te zien als langdurig (u heeft het natuurlijk eerder al gelezen in Het Inflatiespook), blijft de Fed dit soort wartaal uit te slaan.

Bernanke & Co
 
Hoewel, de Fed…. Het zijn met name Ben Bernanke, de voorzitter ervan, de vice-voorzitter Janet Yellen (een über-duif overigens) en William Dudley, hoofd van de New York Fed (hij zou toch niet pleiten voor zeer lage rente om zo de banken te helpen?!) die op een andere planeet lijken te vertoeven. Alleen jammer dat die drie de drie meest invloedrijke Fed-bestuurders zijn.

Het was daarom een verademing het laatste rapport van de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) te lezen onlangs.

De hoge voedsel- en grondstoffenprijzen zullen hoog blijven en wellicht verder stijgen, iets wat de mondiale inflatie aan zal jagen, stond er onder meer te lezen. Ondertussen blijven veel Aziatische economieën hard groeien en moeten de centrale banken in de regio de rentes verder verhogen. Daarnaast moeten de autoriteiten ook andere wapens inzetten in de strijd tegen de stijgende inflatie.

 Protectionisme
 
Dat was de opmaat naar een minder leuk stuk van het rapport. Kapitaalcontroles instellen stond namelijk in de lijst van die andere wapens. Kapitaalcontroles zijn echter niets anders dan protectionisme. En protectionisme heeft de nare gewoonte hetzelfde uit te lokken in andere landen. Nog zorgwekkender is dat het Internationaal Monetair Fonds er ook iets in zit.

Maar dan denk ik, de ADB stelt dat niet zomaar voor, ook die instelling wéét dat kapitaalcontroles slecht zijn. Waarom dan wel daarvoor pleiten? Je komt zo snel terug bij dé schuldige, namelijk de Fed. Het ultraruime monetaire beleid van die centrale bank zorgt voor veel problemen wereldwijd en dwingt veel landen te grijpen naar dit soort maatregelen.

Je kunt het bijna niet helpen je af te vragen: hoe zou de wereld zonder de Fed eruit zien? Velen in de VS menen dat het antwoord ‘veel beter’ luidt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten