Een uiterst interessante analyse van Geert Noels, in mijn ogen de beste Belgische econoom. Hij laat in een grafiek zien dat China al maandenlang veel minder Amerikaanse staatsobligaties koopt.
De afgelopen jaren stopten de Chinezen onvoorstelbare bedragen in Amerikaans schuldpapier. Daarmee financierden ze als het ware het Amerikaanse begrotingstekort en drukten ze de langetermijnrentes in de VS omlaag. Uit de grafiek van Noels blijkt dat er, doordat China minder staatsobligaties koopt, een gat van ruwweg 50 miljard dollar per maand is ontstaan in de VS.
Dat is van groot belang voor de beantwoording van de cruciale vraag, namelijk zal de tweede ronde van gelddrukpret in de VS werken? De Fed hoopt op het volgende: door massaal staatsobligaties op te kopen zullen de langetermijnrentes dalen, waardoor de consument minder zal sparen en juist meer zal uitgeven (door onder meer nieuwe leningen aan te gaan) en bedrijven meer mensen zouden aannemen. Daardoor verbetert vervolgens de stemming van die consument, wat belangrijk is want een optimistische consument is een spenderende consument. Zeker wanneer ook nog de aandelenkoersen stijgen en huizen duurder worden.
Ik moet dan denken aan een artikel dat enkele jaren geleden in, geloof ik, International Herald Tribune is verschenen. Tijdens een hoorzitting in het Amerikaanse congres zei de toenmalige voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, Alan Greenspan, dat hij het liefst ziet dat ‘de overheidsuitgaven niet stijgen, de economie groeit en belastingen verlaagd worden zodanig dat het begrotingstekort niet toeneemt’. Waarop een afgevaardigde boos antwoordde: ‘Ik zou graag in een wereld willen leven waarin Julia Roberts mij belt voor een date, maar dat gaat niet gebeuren.’Ofwel, wishful thinking van Greenspan.
Hetzelfde is nu van toepassing, de hoop van de Fed is niets meer dan wishful thinking. Als de consument echt meer had willen lenen, dan had hij dat al lang gedaan, de rentes zijn al heel lang zeer laag. Bedrijven houden hun hand op de knip. De consument ook, die probeert zoveel mogelijk te sparen omdat hij elk moment zijn baan kan verliezen, zijn beleggingen niet al te goed renderen, zijn huis vaak tientallen procentpunten minder waard is dan enkele jaren geleden (en vaak minder waard is dan zijn hypotheekschuld) en zijn pensioen ook nog opgegaan is in rook. Bovendien ziet hij het gat in de hand van de Amerikaanse overheid almaar groter worden en weet dat dat tot hogere belastingen kan leiden.
Economen schatten dat het effect van de nieuwe ronde van stimulering in de VS op economische groei hoe dan ook begint met een 0 voor de komma. En dan ook nog meest waarschijnlijk onder 0,5 procent ligt. Kortom, veel en veel te weinig.
Maar het is de vraag of het zelfs zo veel zal worden. Immers, de helft van dat geld zal niets anders doen dat de wegvallende vraag van Chinezen naar Amerikaanse staatsobligaties compenseren. Het is slechts de helft, ruim 400 miljard dollar, dat de economen moeten gebruiken als ze aan het rekenen slaan over wat het effect op economische groei zal zijn.
Het zal allemaal eindigen is veel meer geld in omloop, lage economische groei maar wel stijgende inflatie, enerzijds door al dat geld en anderzijds doordat de opkomende economieën oor blijven denderen en daardoor de prijzen van grondstoffen, voedsel en energie aanjagen zoals ik uitvoerig uitleg in mijn boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten