Het is niet de vraag óf maar hóeveel honderden miljarden dollars (het zal waarschijnlijk ergens tussen 1.000 en 2.000 miljard zijn) de Fed binnenkort aan de kassa van de ‘Amerikaanse staatsobligaties’-supermarkt zal achterlaten. Het zal de tweede ronde van het beleid dat bekend staat onder de exotisch klinkende naam Quantitative Easing. Wat overigens gewoon een nieuwe term is voor ‘monetaire financiering van staatsschulden’. Zoals iedere student monetaire economie weet is dat de grootste zonde die een centrale bank kan begaan. Maar ja, je verandert de naam van het beestje gooit daar een PR-spin tegenaan en niemand die het merkt.
De Fed zoekt zijn heil in QEII om de langetermijnrentes verder te verlagen in de hoop dat dat de economische groei aan zal zwengelen. Het Fed-bestuur zegt overtuigd te zijn dat dat beleid succes zal hebben. Journalisten focussen zich daarbij op de uitlatingen van de Fed-bestuurders en met name het opperhoofd, Ben Bernanke.
Bijna tegelijkertijd publiceerde de regionale centrale bank in St. Louis een beschouwing met als titel: Zal QEII veel effect hebben op economische groei, werkgelegenheid en inflatie.
De hoop van Bernanke & Co is dat door de lagere langetermijnrentes bedrijven meer zullen investeren en meer mensen zullen aannemen. Het genoemde onderzoek boort die hoop hardhandig de grond in. Bedrijven lenen meer om hun oude schulden (met hogere rente) af te lossen en niet zozeer te investeren. Ik wil daaraan toevoegen dat voorzover ze dat doen, ze investeren in verbetering van efficiëncy, wat op de korte termijn weinig goeds om het lijf heeft voor de Amerikaanse werkgelegenheid. De auteur van de beschouwing stelt dan ook terecht dat het zogeheten banenloos herstel na een recessie inmiddels een regel is en geen uitzondering.
Bovendien: bedrijfsinvesteringen zijn niet zozeer afhankelijk van de rentestanden maar van hoe het bedrijfsleven de economische toekomst en de vraag van de consument ziet. Op beide terreinen is het nieuws niet goed, om niet te zeggen ronduit slecht.
Maar dit weten Bernanke & Co toch ook? Natuurlijk weten ze dat. En toch zullen ze binnenkort aankondigen voor een duizelingwekkend bedrag staatsobligaties te kopen. Waarom?
Omdat QE II wél werkt, maar op een ander gebied. Dat beleid lost het immense financieringsprobleem van de Amerikaanse overheid (het tekort zal dit jaar uitkomen op ergens tussen 1.500 en 2.000, merk de overeenkomst met de omvang van QE II op!) voorlopig netjes op. Bovendien verzwakt het de dollar. Logisch, hoe meer dollars er zijn, hoe minder schaars de greenback wordt. En een eeuwenoude economische wet luidt dat iets wat minder schaars wordt, ook goedkoper wordt.
En goedkopere dollar zorgt ervoor dat alles wat de VS invoert duurder wordt. Maar ja, met de Fed die tegelijkertijd aangeeft dat de inflatie veel te laag is en een inflatiestijging zou toejuichen, zullen Bernanke & Co dat als een voordeel en niet als een nadeel zien. Per slot van rekening, het is dezelfde Bernanke die in een analyse over de Grote Depressie zei dat de waardedaling van de dollar toen (ruim 70 procent) cruciaal was voor de Amerikaanse economie om uit de problemen te komen. Geen wonder dat hij een zwakkere dollar ook nu als dé oplossing ziet.
Maar hij kan natuurlijk niet zeggen dat hij een (veel) zwakkere dollar wil. Al jarenlang herhalen de Amerikaanse beleidsmakers hun oude mantra dat een sterke dollar in het belang is van de VS. Dus spreekt hij in de media over stimulering voor de economie, dat komt veel beter over dan zeggen: ‘ik ben erop uit jullie geld waardeloos te maken door er veel meer bij te drukken.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten