De Nederlandsche Bank (DNB) verwacht voor de komende drie jaren een gemiddelde economische groei van 2 procent in Nederland.
Een van de opmerkelijke zaken daarbij is dat hoewel dat groeipercentage laag is vergeleken met wat Nederland gewend is het laatste decennium, de groei tegelijkertijd zodanig hoog is dat er eerder opwaartse dan neerwaartse druk op de prijzen te verwachten is.
Zoals ik vaak op deze blog geschreven heb, werken veel economen en analisten met de stelregel dat een lagere groei dan normaal gepaard gaat met dalende inflatie en een hoger dan normale groei met stijgende prijzen. Beleggers en bedrijven moeten niet in de val trappen zich ook daardoor te laten leiden.
Een van de redenen (voor een uitgebreide analyse waarom die zogeheten output gap benadering met een behoorlijke korrel zou genomen moet worden zie deze blog) is dat de verwachte economische groei slechts de helft is van wat nodig is om iets te kunnen zeggen over de link tussen economische groei en inflatie.
De andere, onmisbare, helft is iets wat economen potentiële groei noemen, wat niets anders is dan het groeipercentage dat een economie maximaal aankan zonder oververhit te raken. Hoe hoger die potentiële groei, hoe harder een economie kan groeien zonder dat de inflatie te veel oploopt.
Die potentiële groei in Nederland is zeer waarschijnlijk gezakt van ca. 2 naar zo een 1,5 procent per jaar. Dit omdat de schade van de financiële crisis voor een deel structureel is (denk aan de economische groei die de afgelopen jaren te danken was aan de financiële sector, waar alles kon en vergelijk het met de situatie nu waarin banken aan alle kanten met nieuwe, strengere regelgeving en toezicht te maken krijgen) en deels omdat er andere ontwikkelingen, zoals de vergrijzing, hun tol beginnen te eisen wat economische groei betreft.
Het is dan ook niet verbazingwekkend dat DNB, ondanks een economische groei die lager zal zijn dan in het afgelopen decennium, stijgende inflatie verwacht de komende tijd. Ik denk dat de verwachte 2,5 procent inflatie aan de lage kant is, zoals ik uitvoerig omschreven heb in Het inflatiespook, maar dat is weer een andere discussie. Over de richting zijn we het wel eens.
Daar komt bij dat Nederland natuurlijk geen economisch eiland is, ook nooit geweest, wat betekent dat onze inflatie voor een belangrijk deel door het buitenland bepaald wordt. Hetzelfde geldt echter in deze sterk geglobaliseerde wereld voor de eurozone. Een uitgebreide beschouwing daarover wordt binnenkort in de vorm van de gratis nieuwsbrief aan abonnees gestuurd en verschijnt later op deze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten