Het nieuwe pensioenakkoord is de laatste weken een van de meest besproken onderwerpen in de polder. De sociale partners en de overheid moeten eruit komen, want het besef dringt nu eindelijk door dat het huidige stelsel handhaven wishful thinking is.
Ik kan mij echter niet aan de indruk onttrekken dat Nederland over een paar jaar opnieuw achter de tekentafel zal moeten als we het over ons pensioenstelsel hebben.
Waarom? Omdat ik waarneem dat de invloed van toekomstige inflatie nauwelijks een rol speelt. Werkgevers en werknemers kunnen allerlei mooie afspraken maken over langer werken, hogere, gelijkblijvende of lagere premies, maar als de inflatie flink gaat stijgen, wat ik voorzie, met alle gevolgen ervan voor beleggingsrendementen, dan zal ook het nieuwe pensioenakkoord in de prullenbak kunnen. Alle mooie scenario’s zullen namelijk snel juist dat blijken te zijn: mooie maar niet realistische scenario’s.
Beleggingscommissies en besturen van de Nederlandse pensioenfondsen doen er goed aan na te denken over de gevolgen van inflatie en hoe ze hun beleggingsbeleid überhaupt moeten veranderen. Want dat dat beleid móet veranderen, dan is, hoop ik, inmiddels wel duidelijk?
Een goede eerste stap is het aandachtig lezen van het prachtige boekwerk van hoogleraren Kees Koedijk en Alfred Slager, getiteld Beleggen met visie. Dat is een boek dat elk pensioenfondsbestuurslid moet hebben in zijn boekenkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten