De eerste groep kan niet wachten totdat de nacht voorbij is om naar kantoor te vertrekken en daar een verhaal op te hangen waarom de rente omhoog moet om inflatie terug in het hok te krijgen.
De tweede groep wil er niets van horen en heeft medelijden met de economie. Renteverhogingen dwingen weliswaar de inflatie terug, maar zij hebben hetzelfde effect op economische groei op de korte termijn.
Leden van de eerste groep staan bekend als haviken. Hun collega’s die vooral naar de economische ontwikkelingen op de korte termijn kijken, zijn de duiven (dit wil overigens niet zeggen dat de haviken geen oog voor het reilen en zeilen van een economie hebben. Zij kijken alleen naar de middellange termijn en stellen dat inflatie aanpakken de economie op den duur juist sterker maakt).
Of hij het erom deed om in de dierenwereld te blijven of niet, het is een feit dat de Chinese premier Wen inflatie als een ‘tijger' omschreef onlangs. 'Zodra je de tijger loslaat, is het lastig om hem weer in de kooi te krijgen’, aldus de Chinees.
Volgens de Chinese premier is de hoge inflatie in de wereld deels veroorzaakt door het monetaire beleid in het buitenland, zonder namen van landen te noemen. Maar iedereen weet natuurlijk over welk land hij het had: de Verenigde Staten.
In een interview in de Volkskrant enige maanden geleden heb ik al gezegd dat als iemand een schuldige wil aanwijzen, hij naar de VS moet kijken en niet naar China met een ondergewaardeerde yuan.
De Fed print honderden miljarden dollars erbij alsof er geen morgen bestaat in verwoede pogingen de economische groei aan te wakkeren. Dat dat niet bijzonder effectief is, deert de Fed overigens niet.
Het is niet effectief omdat die versgedrukte dollars niet oplossen zodra ze de VS uit zijn. En dat gebeurt in grote mate.
Veel beleggers gebruiken die dollars om te beleggen in andere landen, waar de economische groei wel hoog is, lees China, India, Brazilië en al die andere opkomende landen. Met als gevolg dat de economische groei daar een extra stimulans krijgt en de inflatie verder omhoog wordt aangejaagd. Iets wat vervolgens doorsijpelt naar het Westen, omdat hoge economische groei in opkomende landen gelijk is aan verder toenemende vraag naar grondstoffen van aluminium tot zink. Grondstoffen die wij ook nodig hebben en die dus duurder worden.
De centrale banken zijn de laatste verdedigingslinie tegen inflatie. Cruciaal daarbij is de vraag hoe onafhankelijk ze zijn ten opzichte van de politici, die altijd wel te porren zijn voor een renteverlaging maar bijna nooit een renteverhoging kunnen waarderen. Om in de dierenwereld te blijven: een havik die een loslopende tijger terug in zijn kooi moet krijgen, staat inderdaad voor een zeer moeilijke opgave. Maar geen onmogelijke.
Binnenkort stuur ik een uitgebreid artikel daarover, en de gevolgen voor de inflatieontwikkelingen komende jaren, naar alle abonnees van de maandelijkse nieuwsbrief. Nog geen abonnee? Meld u dan snel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten