Juichstemming in Nederland! Ons begrotingstekort, zeg maar hoeveel Den
Haag rood staat, daalt. In 2015 zal dat tekort zelfs naar 'maar' ca. 11 miljard euro zakken.
Juichen lijkt me echter niet op zijn plaats.
De Staat is een verzamelnaam voor ons allen. Wij zíjn de Staat en dat betekent dat als de Staat rood staat, wíj daarvoor uiteindelijk opdraaien. Direct, via lastenverhogingen of indirect, doordat de Staat miljarden leent om het chronische gat in zijn hand te dichten. Over die miljarden moeten we rente betalen. Op termijn remt dat de economische groei af. Elke euro die we afdragen aan de Staat om dat gat te dichten of de rente op de nieuwe schulden te betalen, kunnen we niet uitgeven. En onze uitgaven zijn de brandstof waar de motor van onze economie op draait.
Vooropgesteld: met rood staan is niets mis als dat gebeurt in slechte tijden en tijdelijk. Ook het hebben van wat schulden is an sich niet erg. Zolang het allemaal niet structureel wordt en de schulden niet alleen maar stijgen. In Nederland is het echter structureel en de schuld stijgt alleen maar.
Sinds 1970 had Nederland welgeteld 5 keer een begrotingsoverschotje. Ook in economische topjaren hield de Staat bijna nooit geld over, óndanks de miljarden aan aardgasbaten. En áls het soms gebeurde, dan door eenmalige inkomsten zoals de veiling van UMTS-frequenties. Onze staatsschuld is gestegen van 34,5 miljard euro in 1970 tot ca. 450 miljard euro nu. Een van de gevolgen is dat de belastingen veel hoger zijn dan in het verleden. Denk daarbij niet alleen aan de tarieven maar ook aan kosten die niet meer aftrekbaar zijn zoals de zorgpremie. Een ander gevolg is dat de Staat zelfs met de huidige uniek lage rente elk jaar ca. 9 miljard euro aan rentelasten heeft. Dat is meer dan onze defensie-uitgaven en slechts iets minder dan de uitgaven aan veiligheid en justitie.
Dit almaar rood staan op kosten van de hardwerkende Nederlander moet stoppen. Ik zeg: de bezem door de overheidsuitgaven en in de grondwet opnemen dat rood staan alleen in slechte tijden mag en dan ook nog beperkt en tijdelijk. De overheid moet op dieet na decennialang volvreten. Wanneer dát gebeurt, dán mogen we echt juichen. Een lager begrotingstekort is niet goed, alleen minder slecht dan een hoger tekort. Maar wel slecht.
De Staat is een verzamelnaam voor ons allen. Wij zíjn de Staat en dat betekent dat als de Staat rood staat, wíj daarvoor uiteindelijk opdraaien. Direct, via lastenverhogingen of indirect, doordat de Staat miljarden leent om het chronische gat in zijn hand te dichten. Over die miljarden moeten we rente betalen. Op termijn remt dat de economische groei af. Elke euro die we afdragen aan de Staat om dat gat te dichten of de rente op de nieuwe schulden te betalen, kunnen we niet uitgeven. En onze uitgaven zijn de brandstof waar de motor van onze economie op draait.
Vooropgesteld: met rood staan is niets mis als dat gebeurt in slechte tijden en tijdelijk. Ook het hebben van wat schulden is an sich niet erg. Zolang het allemaal niet structureel wordt en de schulden niet alleen maar stijgen. In Nederland is het echter structureel en de schuld stijgt alleen maar.
Sinds 1970 had Nederland welgeteld 5 keer een begrotingsoverschotje. Ook in economische topjaren hield de Staat bijna nooit geld over, óndanks de miljarden aan aardgasbaten. En áls het soms gebeurde, dan door eenmalige inkomsten zoals de veiling van UMTS-frequenties. Onze staatsschuld is gestegen van 34,5 miljard euro in 1970 tot ca. 450 miljard euro nu. Een van de gevolgen is dat de belastingen veel hoger zijn dan in het verleden. Denk daarbij niet alleen aan de tarieven maar ook aan kosten die niet meer aftrekbaar zijn zoals de zorgpremie. Een ander gevolg is dat de Staat zelfs met de huidige uniek lage rente elk jaar ca. 9 miljard euro aan rentelasten heeft. Dat is meer dan onze defensie-uitgaven en slechts iets minder dan de uitgaven aan veiligheid en justitie.
Dit almaar rood staan op kosten van de hardwerkende Nederlander moet stoppen. Ik zeg: de bezem door de overheidsuitgaven en in de grondwet opnemen dat rood staan alleen in slechte tijden mag en dan ook nog beperkt en tijdelijk. De overheid moet op dieet na decennialang volvreten. Wanneer dát gebeurt, dán mogen we echt juichen. Een lager begrotingstekort is niet goed, alleen minder slecht dan een hoger tekort. Maar wel slecht.
Dit artikel is op 7 maart verschenen als mijn tweewekelijkse column in krant Metro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten