'Zo beschouwd is de koopkracht per inwoner dus in 15 jaar
nagenoeg niet toegenomen.´ Deze zin komt uit een recent artikel in het magazine
van De Nederlandsche Bank (DNB).
Een van de meest vreemde zaken uit het artikel vond ik dat
het woord ‘inflatie’ welgeteld één keer erin voorkwam en dan ook slechts in een
bijrol. Dit is vreemd omdat de ontwikkeling van de koopkracht van ons geld zeer
sterk afhangt van de inflatie. Hoe sneller de prijzen stijgen, hoe minder we
met ons zuur verdiende geld kunnen kopen.
In Nederland zijn de prijzen sinds medio jaren negentig met
ruim 30 procent gestegen. DNB rept daar echter met geen woord over! Nee, de
centrale bank heeft het liever over ‘het bedrijfsleven dat zijn inkomensaandeel
wist te vergroten.’
Klinkende munt
Inflatie is altijd en overal een monetair fenomeen, wat
betekent dat die afhangt van hoeveel geld er in omloop is. Dat is altijd zo
geweest en zal altijd zo zijn. Dé reden waarom eeuwen geleden de prijzen in het
Spaanse Rijk ineens fel begonnen te stijgen, was dat Spanje Midden- en
Zuid-Amerika veroverde en schepen vol zilver en goud naar Spanje vervoerde. Goud
en zilver waren in die tijd geld en dat leegroven van de inheemse volkeren
zorgde voor veel meer geld in Europa. Het duurde niet lang of de prijzen van
alles en nog wat begonnen op te lopen.
Sinds de oprichting van de moderne centrale banken en zeker
de loskoppeling van geld en goud in 1971, gaan de centrale banken, zoals DNB,
over hoeveel geld er in omloop is.
Sinds 1971 zijn de prijzen in Nederland welgeteld in één
jaar, en dan ook nog miniem, gedaald. In alle overige jaren stegen ze. Dat is
geen schuld van oliesjeiks die meer geld voor hun olie vragen, het is ook geen
schuld van de vakbonden die hogere looneisen zijn gaan stellen – denk eraan dat
we in Nederland sinds 1982 zelfs loonmatigingsbeleid hebben gehad! - nee, dat de prijzen stijgen is uiteindelijk
altijd en overal de schuld van de centrale banken. DNB is daar géén
uitzondering op.
Lagere prijzen = mislukking!
DNB is sinds 1999 onderdeel van het Europese Stelsel van de
Centrale Banken, met de Europese Centrale Bank (ECB) in het hart ervan. Die
centrale bank, en dus ook DNB, streeft ernaar dat de prijzen elk jaar als het
even kan met 2 procent stijgen. Dat is gewoon het beleid! Hoe ziek dat beleid
is, blijkt dat als de prijzen met 1 procent stijgen, DNB en de ECB gefaald
hebben. En als de prijzen dalen, dan zijn ze helemaal mislukt in hun taak!
‘Gelukkig’ heeft de ECB het ‘goed’ gedaan, de prijzen zijn keurig elk jaar met
2 procent gestegen sinds de komst van de euro. Anders gezegd, een kwart van de
waarde van uw euro is sindsdien verdampt. Voor die geweldige prestatie heeft de
Nederlandse overheid de President van de ECB, de Fransman Jean-Claude Trichet,
geridderd!
Met prijzen die de afgelopen 15 jaar jaarlijks met gemiddeld
iets meer dan 2 procent zijn gestegen terwijl de lonen, onder meer door
loonmatiging in Nederland maar ook als gevolg van globalisering, met veel
minder zijn gestegen, is koopkrachtdaling volkomen logisch. Teleurstellend is
dat de voltallige Nederlandse media dit bericht van DNB als groot nieuws heeft
gebracht! Dit zegt heel wat over de Nederlandse media. Ik ben nergens een vraag
tegengekomen of ook maar een opmerking over de rol van DNB in deze
koopkrachtdaling. Zoals zo vaak komen de centrale banken heel simpel weg met
hun groteske falen.
Overigens, ik spreek liever niet over het zo onschuldig en
neutraal klinkende ‘koopkrachtdaling’. Zo een term impliceert dat het is wat
zomaar uit het lucht komt vallen. In mijn ogen moeten we het gewoon geldmoord
noemen omdat de centrale banken dat met opzet doen. Immers, het beleid is
streven naar 2 procent geldontwaarding elk jaar. Diefstal kan men dat ook
noemen trouwens. Er is nauwelijks een verschil tussen iemand die elk jaar 2
procent van uw geld afpakt en de centrale bank die er elk jaar voor zorgt dat
uw geld 2 procent minder kan kopen.
Het echte zure deel is dat steeds meer beleidsmakers en
belanghebbenden, ook in Nederland, nog meer geldontwaarding als dé oplossing
voor de crisis zien en de centrale banken zien als de redder van onze in grote
problemen verkerende economieën. Hoe naïef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten