Goud terughalen symptoom van een ernstige aandoening

De laatste tijd heeft u veel kunnen lezen over allerlei landen die hun goud, dat vaak elders opgeslagen ligt, terug naar huis gaan halen. Het meest recente voorbeeld ervan komt uit de buurt. 

Onze oosterburen hebben namelijk bekend gemaakt dat tonnen Duits goud, nu nog bewaard in de kluizen van de Franse, Britse en Amerikaanse centrale banken, de komende jaren langzaam aan naar Duitsland verscheept gaan worden. 

Dat dat Duitse goud grotendeels in andere landen ligt, heeft te maken met de historie. Na de Tweede Wereldoorlog bestond er altijd het gevaar dat de Sovjet-Unie West-Duitsland zou kunnen binnenvallen. De Sovjet tanks waren minder dan 200 kilometers verwijderd van de kluizen van de Duitse Bundesbank in Frankfurt. 

Angstaanjagend

Nu wordt hier en daar gezegd dat het goud terug kan, want het gevaar is geweken. Dit lijkt mij een beetje overdreven: het gevaar is al ruim 20 jaar lang niet alleen geweken maar niet-bestaand. Maar dat even ter zijde.

Hoe logisch zulke goudterughaalacties ook zijn, ergens vind ik het tegelijkertijd angstaanjagend. Het internationale financiële, economische en monetaire stelsel stoelt tegenwoordig, meer dan ooit eerder, op onderling vertrouwen. Goud terughalen uit andere landen waar het vaak decennialang ligt, is te zien als een motie van wantrouwen richting andere landen.

Het is niet voor het eerst dat dit gebeurt. Het bekendste voorbeeld van iets soortgelijks speelde zich eind jaren zestig af. Onder aanvoering van Frankrijk wisselden toen veel Europese landen hun dollars in voor goud. Zoals ik uitgebreid beschrijf in mijn boek Geldmoord, luidde dat een nieuw financieel en economisch tijdperk aan.

Catastrofaal

Het was niet alleen het tijdperk van massaal, onverantwoord, lenen en eerst hoge en daarna aanhoudende inflatie (waar prijsdalingen logischer waren geweest) maar vooral het tijdperk van zogeheten fiat geld. Fiat geld is het geld dat zijn waarde ontleent alleen aan het vertrouwen dat wij, de gebruikers, erin hebben.

Natuurlijk was er ook eerder in de geschiedenis hier en daar en van tijd tot tijd sprake van fiat geld: want na 1971 anders was, is dat het voor het eerst op mondiaal niveau gebeurde. De resultaten van dat experiment zijn, zoals ik laat zien in Geldmoord, catastrofaal te noemen.

Goud terug halen is angstaanjagend omdat het in mijn ogen aangeeft dat Westerse landen elkaar steeds minder vertrouwen. Het getouwtrek binnen de Europese Unie onderstreept dat ook in mijn ogen.

Ergste niet achter de rug

Aangezien vertrouwen onze moderne economie verbindt en bij elkaar houdt, is de kans mijns inziens groot dat onzekerheid, onrust en turbulentie op de financiële markten en economieën nog jaren zullen duren. Soms minder en soms weer meer, maar wel aanhoudend. In tegenstelling tot wat tegenwoordig steeds meer beleidsmakers en politici stellen, lijkt het ergste, helaas, nog niet achter de rug te zijn.

Toekomstige historici zullen ongetwijfeld de huidige crisis aanmerken als een trendbreuk en een overgangsperiode naar een nieuwe economische orde. Hoe die eruit kan zien in mijn ogen is te vinden in Geldmoord.