Centrale banken moeten op de schop

Na de zegen van de Duitse bondskanselier Angela Merkel is geen twijfel meer mogelijk: de Italiaan Mario Draghi wordt binnenkort voorgedragen om later dit jaar de nieuwe president van de Europese Centrale Bank (ECB) te worden. Een voordracht die met de steun van Merkel een formaliteit is. Het zal echter geen goed besluit zijn van Europese beleidsmakers en de eurozone zal daar in de toekomst een hoge prijs voor betalen.

De echte reden is niet dat Draghi een Italiaan is, zoals hier en daar veelvuldig gesuggereerd wordt. Het zit veel dieper waardoor de gevolgen voor de eurozone op termijn ook veel ernstiger kunnen zijn. De afgelopen tijd heeft Draghi zich veelvuldig in de media willen profileren als een centrale bankier met een Duits DNA met een afkeer van inflatie. Maar dat is een spel om het Duitse publiek voor zich te winnen.

Draghi is alles behalve een Duitsachtige centrale bankier. Draghi is academisch gevormd in de Angelsaksische traditie van het prestigieuze Amerikaanse MIT. En hij heeft gewerkt bij Goldman Sachs in de Londense City. Dat verklaart waarom de Angelsaksische media nu zo lovend over hem zijn. Daartegenover staan de voormalige presidenten van de Duitse Bundesbank en de ECB-presidenten Duisenberg en Trichet, die juist in de continentaal-Europese traditie zijn opgeleid en het handhaven van prijsstabiliteit als de enige doelstelling beschouwden.

Daarnaast is Draghi reeds jarenlang voorzitter van de Financial Stability Board, die de taak heeft de financiële stabiliteit te bevorderen en bewaken in de wereld. Onlangs heeft Europa een nieuwe instelling gekregen, de European Systemic Risk Board, die nauw verbonden is met de ECB en gebruik moet maken van de monetaire instrumenten van de ECB. Dat gaat een probleem geven.

Zijn Angelsaksische opleiding, zijn nauwe verbondenheid met de financiële wereld en zijn sterke voorkeur voor financiële stabiliteit maken de kans zeer groot dat als het puntje bij paaltje komt, Draghi voorrang zal geven aan financiële stabiliteit boven monetaire stabiliteit in de EU en de eurozone. Aangezien de ECB slechts over één wapen beschikt, namelijk de rente, betekent dat in feite dat de rente de financiële stabiliteit zal dienen. Voor een centrale bank is dat de verkeerde keuze. De rente moet volgens het mandaat van de ECB altijd ingezet worden om de inflatie laag te houden en nergens anders voor. Dát is de reden waarom de keuze voor Draghi gevaarlijk is.

De schade van zijn aanstaande benoeming zal zich niet alleen beperken tot de eurozone. Tot nu toe voerde de Federal Reserve een veel slechter beleid dan de ECB en de wereld heeft er alle belang bij dat die centrale bank meer op de ECB gaat lijken. Wat er nu lijkt te gebeuren is juist het tegenovergestelde. Dat betekent dat de inflatie in de eurozone op lange termijn zal oplopen.

Dit artikel is verschenen op 16 mei 2011 in Het Financieele Dagblad en is tevens te vinden op http://www.sylvestereijffinger.com/