Ondertussen in de eurozone

Afgelopen donderdag vergaderde het bestuur van de Europese Centrale Bank (ECB) voor de tweede keer dit jaar. Hét belangrijkste gespreksonderwerp was de stijgende inflatie.

Die is de laatste maanden rap geklommen in de eurozone en staat nu op 2,4 procent. Dat is aanzienlijk boven het plafond van de ECB, van ‘iets onder maar in de buurt van 2 procent.’

Bovendien zijn er steeds meer tekenen dat de inflatie de komende tijd verder zal stijgen. Door sociale onrusten wordt de olie duurder, net als grondstoffen en voedsel.

En de zogeheten producentenprijsindex, die aangeeft hoe de inflatie voor bedrijven zich ontwikkelt, loopt ook flink op en bereikt hier en daar zelfs hoogste niveaus in decennia.

Een belangrijke factor voor de komende maanden en jaren als we het over de inflatie in de eurozone hebben is de wisselkoers van de euro. Als de euro zwakker wordt, wordt alles wat wij invoeren duurder en als de euro sterker wordt, dalen de importprijzen voor de eurozone. Vandaar dat de vraag hoe het uiteindelijk zal aflopen met de euro zeer belangrijk is voor iedereen die zich zorgen maakt over inflatie. 

 

Binnenkort verschijt mijn boek ‘De toekomst van de euro: keert de gulden terug?’ waarin ik me onder meer met die vraag bezig zal houden. Voorintekenen is gestart.

Voedsel blijft gemoederen bezig houden

In mijn boek heb ik er voor gewaarschuwd, voedselprijzen die hard stijgen en niet alleen tot armoede maar ook sociale onrusten zorgen. Wat weer, afhankelijk van waar dat gebeurt, tot nieuwe inflatie kan leiden, bijvoorbeeld als daardoor olie nog duurder wordt.

Levensonderhoud kan echter ook duurder worden alleen al door de angst voor onrusten. Overheden van veel landen kopen in paniek voedsel op, om in geval van nood de bevolking tevreden te kunnen houden.

Regeringen in Azië, Noord Afrika en het Midden-Oosten zetten hun inkopers volledig in. Algerije heeft zich verzekerd van 800.000 ton meel en Saoedi-Arabië wil een jaarvoorraad aanlegen. Aziatische landen kopen elke beschikbare korrel rijst, een belangrijk ingrediënt in veel gerechten in de regio.

Die extra vraag, in combinatie met tegenvallende oogsten (ook al iets dat uitgebreid aan bod is gekomen in Het inflatiespook) stuwt de prijzen van voedsel verder omhoog en zorgt voor inflatiedruk. En dus sociale onrusten, ondanks het feit dat veel overheden voedsel aan het hamsteren zijn.

En het einde van de tunnel is nog bij lange na niet in zicht. De grondstoffenprijzen en prijzen van voedsel zullen blijven stijgen in de toekomst, waarschuwde het hoofd van de Wereldbank deze week. Een analist verwoorde het laatst treffend: wij raken snel door onze voorraden van alles heen. We moeten ons voorbereiden op hogere prijzen en perioden van tekorten, die meer gemeen zullen hebben met de situatie in oorlogstijden dan daarbuiten.